April 7, 2020

“من ناوم لەتیف محەمەد محەمەد ئەمینە. خەڵکی گوندی گوڵێم، بەڵام ئيستا لە ماوەتم. لە 5/1/1976 پەیوەندیم کرد بە ڕێکخستنەکانی یەکێتییەوە و تا ساڵانی 1984 بە بێ دابڕان بەردەوام بووم. بەڵام کاتێک ڕژێمی بەعس کاکمیان گرت، ناچار بووم خۆم بە دەستەوە بدەم، تا کاکم ئازاد بکەن—برا شیرینە. کاکم ئازاد کرا. دواتر منیش لە ساڵی 1992 دووبارە گەڕامەوە ڕیزەکانی ڕێکخستن. ئێستا من شوانم، لە ساڵی 1991ـەوە دەستم بەم کارە کردووە”.

“We take the herd to the mountains everyday with Rokan until the sun sets and then we go back home after that. Mawat’s nature is lovely, I never feel worn out in this place especially during spring, when it’s all verdant green, it looks way more beautiful than it does now. We always carry a rifle but it’s only for safety not for hunting, because hunting is banned, although people do hunt here every now and then. They mostly hunt hogs and resell it to the foreigners, especially the Chinese, sometimes a hog weighs 300 kilos and it pays really well.”

“I am 15 years old. I work as a shepherd with my acquaintance Kak Latif. Along with working, I also study in junior high, in 8th grade.”